Historia Kościoła w Lichnowach
Obecny kościół parafialny św. Jadwigi Śląskiej został zbudowany w latach 1863-1866 i jest już co najmniej trzecią świątynią w Lichnowach. Parafia wzmiankowana w 1363 roku. Kościół został zbudowany w stylu neogotyckim. Murowany z czerwonej cegły na podmurowaniu granitowym. Prezbiterium posiada sklepienie gwiaździste. Dach dwuspadowy kryty czerwoną dachówką. Wieża częściowo wtopiona w korpus kościoła. Zniszczona podczas działań wojennych w 1945 roku przez wojska sowieckie. Następnie odbudowana w podobnym stylu jak poprzednio pokryta jedynie zwykła blachą cynkową. Dach wieży został zmieniony na dwuspadowy w 1995 roku.
Wystrój kościoła z czasów budowy. W ołtarzu głównym obraz głównej patronki kościoła św. Jadwigi Śląskiej oraz po prawej figurka św. Piotra i po lewej św. Pawła. W lewym bocznym ołtarzu obraz NMP Niepokalanie Poczętej, w prawym ołtarzu św. Roch oraz w trzecim bocznym ołtarzu ustawionym po prawej stronie w nawie kościoła, Matka Boża Szkaplerzna. Po lewej stronie nawy zawieszony obraz św. Elżbiety udzielającej jałmużny, pochodzący z ołtarza głównego poprzedniego kościoła. W kościele znajduję się także zabytkowa ambona oraz 14 obrazów dróg krzyżowych i na chórze zabytkowe organy.
W latach sześćdziesiątych podczas odnawiania kościoła zostały namalowane scenki biblijne na ścianach bocznych nawy. W 2007 roku na wieży zamontowano cztery nowe zegary. Ponadto na wieży znajdują się trzy nowe dzwony,zamontowane tam również w 2007 roku. W kościele w latach 2005 – 2009 zamontowano nowe witraże. W prezbiterium zamontowano 3 witraże Trójcy Przenajświętszej,w nawach bocznych 5 witraży Nowego Testamentu i 5 Starego Testamentu oraz na chórze witraż ojca św. Jana Pawła II i witraż patronki parafii św. Jadwigi Śląskiej. Cały kościół został odmalowany w 2009 roku.
Historia Parafii w Lichnowach
We wsi jest piękny neogotycki murowany z czerwonej cegły kościół pw. Św. Jadwigi Śląskiej. Obecny kościół jest już trzecią świątynią w tej miejscowości. Kościół został zbudowany w latach 1863 - 1866 roku. Niemiecka ludność Lichnów początkowo skłaniała się ku reformacji dlatego Kościół w Lichnowach został przejęty przez luteranów i był w ich władaniu przez blisko sto lat. W tym czasie katolicy korzystali z kościoła w Sławęcinie. W XVIII wieku lichnowscy luteranie nawracają się na katolicyzm i powraca również kościół. Do parafii Lichnowskiej należy wówczas wsie: Lichnowy,Sławęcin i Obrowo.
Na temat istnienia wcześniejszych kościołów wiemy niewiele,więcej materiałów jest dopiero od czasu budowy obecnego kościoła,pierwszym proboszczem w kościele św. Jadwigi Śląskiej był ks. Peter Nitsch ur. 19 stycznia 1804 roku. Funkcję proboszcza objął 22 lutego 1837 roku . Za jego kadencji pobudowano obecny kościoła w Lichnowach. Zmarł 8 lutego 1872 roku. Został pochowany na cmentarzu przy kościele w Lichnowach.
Lichnowy wydały również sławnych ludzi zasłużonych dla całego regionu i kościoła. Zaliczyć do nich należy przede wszystkim:
- ks. Franciszek Bonin ur. W 1803 roku,syn Gotfryda i Marianny z Woszlegerów,założyciel Fundacji Domu Sierot w Gdańsku i Collegium Marianum w Pelplinie w 1876 roku.
- ks. Andrzej Pankau ur. w 1839 roku ( profesor Seminarium dr teologii ). Zmarł około 1865 – 1866 roku w mieszkaniu ks. Ludkiego w Chojnicach. Pochowany w Lichnowach. Dopiero po śmierci w roku 1887 zostały wydane jego prace doktorskie pt: „Methodus Bischof von Olympus Eine Studie”.
Z Lichnów pochodzili również:
- ks. Lutzke Karol ur.1816, zm.1889
- ks. Lutzke kazimierz ur.1831, zm.1880
- ks. Weiland Andrzej ur. 1817,zm. 1889. Pochodzący również z Lichnów ( porzucił kapłaństwo ).
W 1881 roku urodził się w Lichnowach ks. Kochenbeker Józef zamordowany w !939 roku w Spręgawsku.
Historia Wsi w Lichnowach
Lichnowy wieś włościańska wzmiankowana już w 1338,a w1363 roku kiedy to Krzyżacy nadali nowy przywilej sołtysowi Górce Bosilburg wraz z starym przywilejem wsi. Zatem należy przypuszczać,że wieś istniała dużo wcześniej. Została spalona przez Krzyżaków i później nadano jej nowy przywilej na prawie niemieckim. Wieś położona na południ owo – wschodnim krańcu ziemi kaszubskiej. W czasach książąt pomorskich zamieszkana przez Słowian pomorskich zwanych Kaszubami. Nazwa wsi ustaliła się dopiero w czasach polskich. Miała brzmienie w liczbie pojedynczej,Lichnowo. W okresie pruskim w liczbie mnogiej.
W wieku XIV po podboju naszych ziem przez Krzyżaków zasiedlona ludnością niemiecką lub też sprowadzoną tu prawdopodobnie przez króla Kazimierza w okresie polskim ( po podpisaniu Pokoju Toruńskiego ). W czasach krzyżackich wieś należała do komturstwa tucholskiego,a po 1466 do 1772 roku ( w okresie polskim ) do starostwa tucholskiego. Okres panowania króla Polskiego na terenie Pomorza trwał 306 lat.
W XVII wieku w Lichnowach działa już szkoła parafialna. W okresie polskim na terenie wsi swobodnie bez żadnych ograniczeń zamieszkała dość znaczna część ludności niemieckiej. W 1772 roku w wyniku I rozbioru Polski,Lichnowy zostały zajęte przez władze pruskie a w 1773 weszły w skład nowo utworzonego powiatu chojnickiego w prowincji Prusy Zachodnie. Zależność od Prus trwała przez 148 lat i w tym okresie szczególnie mocno zaznaczyły się wpływy ludności pochodzenia niemieckiego. Na terenie wsi Lichnowy,Sławęcin,Ostrowite,Silno,Ciechocin,Ogorzeliny i wielu innych,Niemcy stanowili większość.
W okresie po odzyskaniu niepodległości w 1920 roku do 1939 do chwili wybuchu II wojny światowej Lichnowy należały do Polski w ramach powiatu chojnickiego i województwa pomorskiego. Wieś nadal zamieszkiwana była głównie przez ludność pochodzenia niemieckiego zwaną w tym rejonie Kosznajdrami. W Lichnowach w tym okresie funkcjonowała Szkoła Powszechna z niemieckim językiem wykładowym,język polski był językiem dodatkowym.
W 1939 roku Niemcy hitlerowskie wraz z Związkiem Sowieckim dokonują IV rozbioru Polski. Lichnowy podobnie jak cała ziemia pomorska zostały ponownie włączone do Niemiec. W 1945 roku w wyniku kampanii antyhitlerowskiej ( do której po 1941 roku został włączony również Związek Sowiecki ) nasz kraj zostaje wyzwolony z pod okupacji niemieckiej,ale stał się zależny od komunistycznych władz w Moskwie. Niemiecka ludność w popłochu ucieka w głąb Niemiec, a jej resztki zostają wysiedlone przez nowe komunistyczne władze polski sterowane z Moskwy.
W wyniku represji sowieckich w stosunku do ludności polskiej na terenach wcielonych do Związku Radzieckiego w 1939 roku, Polacy, którym udało się uniknąć przymusowego wysiedlenia w głąb Rosji po wojnie masowo opuszczają dawne tereny ojczyste i szukają schronienia na ziemiach odzyskanych,opuszczonych przez Niemców. Znaczna część ludności repatryjanckiej ze wschodu osiedla się również w Lichnowach. Władze ówczesne dawały pierwszeństwo osadnictwa dla repatryjantów.
Opuszczone poniemieckie gospodarstwa zostały na nowo podzielone na gospodarstwa o powierzchni około 8 hektarów w ramach Reformy Rolnej i przydzielone nieodpłatnie tym którzy opuścili gospodarstwa na wschodzie,a odpłatnie wszystkim pozostałym. Z ziemi dużych gospodarstw rolnych zwanych kiedyś majątkami lub folwarkami utworzono Państwowe Gospodarstwa Rolne. W Lichnowach powstały dwa takie gospodarstwa jako Lichnowy I na wybudowaniu w kierunku Granowa oraz PGR Lichnowy II na wybudowaniu pod Ogorzeliny. Jednak już w krótkim czasie zaczęto rolników przymuszać do kolektywizacji i utworzenia w Lichnowach Spółdzielni Produkcyjnej na wzór sowieckich Kołchozów. Trudna sytuacje ekonomiczna rolników,a przede wszystkim obowiązkowe dostawy płodów rolnych na rzecz państwa za pół ceny spowodowały masowe zadłużenie się rolników. Rolnicy nie mając wyjścia z sytuacji żyjąc w ciągłym strachu po pewnym czasie zgadzali się na włączenie swojego gospodarstwa do Spółdzielni co skutkowało również darowaniem długów. Takim to sposobem większość ziemi stała się własnością państwa. Tylko nieliczni uchowali swoje gospodarstwa od kolektywizacji.
W 1956 roku po śmierci Bolesława Bieruta i tzw; wypadków poznańskich upadła również idea przymusowej kolektywizacji. Większość Spółdzielni w tym również w Lichnowach została rozwiązana i rolnicy odzyskali swoją ziemię. Pozostały jednak PGR,które w okresie przymusowej kolektywizacji bardzo powiększyły się obszarowo.
Po II wojnie światowej w Lichnowach została otwarta siedmioklasowa Szkoła Podstawowa. Mieściła się ona w dwóch budynkach,w dawnym budynku Szkoły Powszechnej oraz w opuszczonym poniemieckim budynku na południowym skraju wsi.
Lichnowy po wojnie zostały włączone do powiatu chojnickiego w ramach województwa bydgoskiego. Obecnie po reformie administracyjnej kraju w 1998 roku należą do województwa pomorskiego z siedzibą w Gdańsku.
Powojenny rozwój wsi można dopiero zaobserwować po 1970 roku kiedy po dojściu do władzy Edwarda Gierka pozwolono na rozbudowę o modernizacją indywidualnych gospodarstw rolnych.
W 1975 roku rozpoczęto w Lichnowach budowę nowego budynku Szkoły Podstawowej,którą oddano w 1977roku. Szkoła powstała na południowym krańcu wsi przy drodze w kierunku Ogorzelin.